20.8.10

istanbuldayım. 7. kattayım. evde ekmek yok. 3 gündür. 3 gündür evden çıkmıyorum. teyzem ve levo dışında insan yüzü görmedim. bütün dizilere başladım. domates kestim, peynir kestim. ekmek vardır belki diye umut ettim. baktım yoktu. inmedim. üşendim. ya evet üşendim. onları yedim. domatesin suyuna banmadım. tam bi gerizekalıyım. asansör bozulup duruyomuş ya, ondan korktum galiba. üşenmedim bence. niye depresyonda gibi davranıyorum. istanbuldasın lan salak 3. bildiğin taksimi, kadıköyü falan olan. hani sen kadıköyü çok severdin. hani sen kimse olmasa da giderdin len dingil. tamam lan şimdi giyincem ve gitcem kadıköye. zaten yarışma için 2 tane daha fotoğraf yüklemem lazım. bahane olur. tamam lan 319a binip gitcem. kim demiş. gitmicem. kandırdım. hehe. kandırdım. gitmiyorum. git-mi-yo-rum. of. kafayı yidim. canım çikulata bile çekmiyo salak. neyse ben oturma odasındaki duvara bakmaya gidiyorum. asansörsüz. en güzeli.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder