Ağlamak istediğim zaman açtığım bazı şarkılar vardır. mesela çok küçükken ''Çanakkale Türküsü''nü açıp saatlerce ağlardım. Ha komikmiş o ayrı. Bu ağlama isteme alışkanlığımın hala devam ettiği şu günlerde, şu an keşfettiğim bi şarkı ''oha lan, bu işte'' dememi sağladı. Athena beni hep eylendirirdi ama bu kez ''hasiktir'' dedittirdi. Birazı,
-Doymuş gibi bak, duymuyor gibi bak.
Tamam hiç romantik bi söz değil ama çok romantik bence yine de.

yeni müziklere ihtiyacım vardı, sankinliğe filan. jehan barbur ilaç gibi geldi. canım ya. o da blog yazıyo. http://www.catidakicimenler.blogspot.com

bugün boyumu falan ölçmek için mezureyi çıkarttığımda hatırladım da, küçükken en sevdiğim şeylerden biriydi mezureyi sarmak. çok iyiydim olum ben küçükken. günlük falan tutardım, kağıtlardan gemiler yapıp leğende yüzdürürdüm. mezure sarıp gülümserdim. yeşil elma yiyip dişlerimi kanatırdım. ben küçükken daha güzeldim. kahküllerim vardı o zaman da. o zaman da ıslak çalamazdım.

ay insanlar o kadar güzel bloglar yazmışlar ki utandım kendimden. hem nerde istersem uçuyorum be.

bak bak ne dicem, ananemlerin sandığının en altında kalan polaroid makineyi hayata döndürmeye gitcem birazdan. mutluluk saçan bu durum değil mi bariz.

Senin gibi beni kimse sevmedi.

Böyle bişeyler isterim.
turkuaz.
deniz.
huzur gibi.
ne bileyim
yalnızlık gibi de.
dinlediğim en güzel şarkı gibi.
aman ne bileyim.
bi değişiğim zaten.

kimse arkamdan konuşmasın artık nolur!

bugün ''türkçe pop günü'' olsun. nil karaibrahimgil, yalın olsun.